آیا تا به حال با فردی در رابطه بوده‌اید که به نظر می‌رسد همیشه منافع و نیازهای خودش را در اولویت قرار می‌دهد؟ این خودمحوری در روابط عاشقانه می‌تواند بسیار آزاردهنده و حتی مخرب باشد. اما چه چیزی باعث می‌شود که بعضی افراد در روابط‌شان خودخواه‌تر عمل کنند؟ در این پست وبلاگ، به 17 دلیل احتمالی این رفتار می‌پردازیم:

• ✅

  کمبود عزت نفس:

  فردی که عزت نفس پایینی دارد، ممکن است برای جبران این کمبود، به دنبال تأیید و توجه دائمی از طرف مقابل باشد و نیازهای خود را بالاتر از نیازهای او ببیند.
• ✅

  تجربه‌های ناخوشایند گذشته:

  روابط عاطفی ناموفق قبلی می‌تواند باعث شود فرد از ترس آسیب دیدن دوباره، محافظه‌کارتر و خودمحورتر عمل کند.
• ✅

  ترس از صمیمیت:

  برخی افراد از نزدیک شدن بیش از حد به دیگران می‌ترسند و خودمحوری می‌تواند راهی برای حفظ فاصله و جلوگیری از وابستگی باشد.
• ✅

  سبک دلبستگی ناایمن:

  سبک دلبستگی که در دوران کودکی شکل می‌گیرد، می‌تواند تأثیر زیادی بر روابط بزرگسالی داشته باشد. دلبستگی ناایمن می‌تواند منجر به خودمحوری شود.
• ✅

  نیازهای برآورده نشده در کودکی:

  اگر فردی در دوران کودکی نیازهای عاطفی‌اش برآورده نشده باشد، ممکن است در بزرگسالی سعی کند این کمبود را از طریق رابطه با دیگران جبران کند.
• ✅

  شخصیت خودشیفته:

  در موارد شدیدتر، خودمحوری می‌تواند نشانه‌ای از اختلال شخصیت خودشیفته باشد که نیازمند تشخیص و درمان تخصصی است.
• ✅

  عدم مهارت‌های ارتباطی:

  فرد ممکن است به دلیل نداشتن مهارت‌های ارتباطی مناسب، نتواند نیازهای خود را به طور مؤثر بیان کند و به همین دلیل به رفتار خودمحورانه روی بیاورد.
• ✅

  فقدان همدلی:

  همدلی، توانایی درک و همدردی با احساسات دیگران است. فقدان همدلی باعث می‌شود فرد نتواند نیازهای عاطفی شریک زندگی خود را درک کند و به آنها پاسخ دهد.

• ✅

  انتظارات غیرواقعی:

  داشتن انتظارات غیرواقعی از رابطه و شریک زندگی می‌تواند منجر به ناامیدی و خودمحوری شود.
• ✅

  فشار و استرس:

  زمانی که فرد تحت فشار و استرس زیادی قرار دارد، ممکن است تمرکز بیشتری بر روی نیازهای خود داشته باشد و به نیازهای دیگران توجه کمتری نشان دهد.
• ✅

  فرهنگ فردگرایانه:

  در جوامعی که ارزش بیشتری برای فردیت و موفقیت شخصی قائل هستند، ممکن است افراد بیشتر به خود و نیازهای خود توجه کنند.
• ✅

  نادیده گرفتن مرزها:

  عدم احترام به مرزهای شخصی شریک زندگی و اصرار بر خواسته‌های خود، نمونه‌ای از خودمحوری است.
• ✅

  احساس استحقاق:

  برخی افراد به این باور می‌رسند که مستحق دریافت بهترین چیزها هستند و از دیگران انتظار دارند که نیازهای آنها را برآورده کنند.
• ✅

  جبران احساس گناه:

  گاهی اوقات فرد برای جبران احساس گناه ناشی از رفتارهای اشتباه گذشته، به خودمحوری روی می‌آورد.
• ✅

  عدم تعادل قدرت در رابطه:

  اگر یکی از طرفین در رابطه قدرت بیشتری داشته باشد، ممکن است از این قدرت برای برآورده کردن نیازهای خود و نادیده گرفتن نیازهای طرف مقابل استفاده کند.
• ✅

  الگوبرداری:

  فرد ممکن است رفتار خودمحورانه را از والدین یا افراد مهم زندگی خود الگوبرداری کرده باشد.
• ✅

  ناتوانی در درک تاثیر رفتار بر دیگران:

  برخی افراد به سادگی متوجه نمی شوند که رفتارشان چه تاثیری بر دیگران می گذارد و به همین دلیل به خودمحوری ادامه می دهند.

درک این دلایل می‌تواند به ما کمک کند تا با افراد خودمحور در روابط‌مان بهتر کنار بیاییم و در صورت نیاز، به آنها کمک کنیم تا رفتارهای خود را تغییر دهند. در ضمن، باید به یاد داشته باشیم که تغییر رفتار نیازمند تلاش و آگاهی است و ممکن است به کمک یک متخصص نیاز باشد.

چرا بعضی‌ها در روابط عاشقانه بیشتر به خود توجه می‌کنند؟

ریشه‌ی خودمحوری در روابط عاشقانه

در روابط عاشقانه، تعادل بین نیازهای خود و نیازهای طرف مقابل از اهمیت بالایی برخوردار است. اما گاهی اوقات، شاهد این هستیم که فردی به طور مداوم نیازها و خواسته‌های خود را در اولویت قرار می‌دهد و به احساسات و نیازهای شریک عاطفی‌اش بی‌توجهی می‌کند. این خودمحوری می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. در این مطلب، به بررسی 17 نکته کلیدی می‌پردازیم که می‌توانند توضیح دهند چرا بعضی افراد در روابط عاشقانه بیشتر به خود توجه می‌کنند:

1. کمبود اعتماد به نفس

افرادی که اعتماد به نفس پایینی دارند، ممکن است برای جبران این کمبود، به دنبال جلب توجه و تایید مداوم از طرف مقابل باشند. آنها ممکن است نیازهای خود را بر نیازهای شریک عاطفی‌شان ترجیح دهند تا احساس ارزشمندی کنند. این افراد به طور ناخودآگاه، رابطه را فرصتی برای اثبات خود می‌دانند و کمتر به نیازهای طرف مقابل توجه می‌کنند. ترس از رها شدن و ناامنی عاطفی نیز می‌تواند در این رفتارها نقش داشته باشد.

2. تجربیات آسیب‌زای گذشته

تجربه‌های آسیب‌زای دوران کودکی، مانند بی‌توجهی والدین یا سوء استفاده عاطفی، می‌تواند الگوهای رفتاری ناسالمی را در فرد ایجاد کند. این افراد ممکن است یاد گرفته باشند که برای محافظت از خود، فقط به نیازهای خود توجه کنند. این الگوها در روابط عاشقانه نیز تکرار می‌شوند و فرد به طور ناخودآگاه، شریک عاطفی خود را به عنوان تهدیدی برای امنیت عاطفی‌اش تلقی می‌کند. در این حالت، فرد برای جلوگیری از تکرار آسیب، دیوارهایی دور خود می‌کشد و به سختی اجازه می‌دهد کسی به او نزدیک شود.

3. خودشیفتگی

خودشیفتگی یک اختلال شخصیتی است که با احساس خودبزرگ‌بینی، نیاز به تحسین و کمبود همدلی مشخص می‌شود. افراد خودشیفته در روابط عاشقانه به دنبال تامین نیازهای خود هستند و به احساسات و نیازهای طرف مقابل اهمیت نمی‌دهند. آنها معتقدند که از دیگران برتر هستند و حق دارند که همواره مورد توجه و تحسین قرار بگیرند. رابطه برای آنها ابزاری برای تقویت حس خودبزرگ‌بینی است.

4. عدم بلوغ عاطفی

افرادی که از نظر عاطفی نابالغ هستند، ممکن است نتوانند نیازهای خود و نیازهای طرف مقابل را به درستی تشخیص دهند و مدیریت کنند. آنها ممکن است به دلیل ناتوانی در همدلی و درک احساسات دیگران، به طور ناخودآگاه خودخواهانه رفتار کنند. آنها هنوز یاد نگرفته‌اند که چگونه یک رابطه سالم و متقابل را مدیریت کنند. این افراد معمولاً در حل مسائل و گفتگوهای جدی دچار مشکل می‌شوند.

5. ترس از صمیمیت

ترس از صمیمیت می‌تواند باعث شود که فرد برای محافظت از خود، از نزدیک شدن به شریک عاطفی‌اش اجتناب کند. این افراد ممکن است به طور ناخودآگاه، با خودخواهانه رفتار کردن، رابطه را خراب کنند تا از صمیمیت اجتناب کنند. آنها از آسیب‌پذیر بودن در برابر طرف مقابل می‌ترسند. این ترس می‌تواند ناشی از تجربیات تلخ گذشته یا الگوهای رفتاری خانوادگی باشد.

6. الگوهای رفتاری آموخته شده

افراد ممکن است الگوهای رفتاری خودخواهانه را از والدین یا سایر افراد مهم در زندگی خود آموخته باشند. آنها ممکن است تصور کنند که این نوع رفتار، طبیعی و پذیرفتنی است. این الگوها به مرور زمان در ناخودآگاه فرد تثبیت می‌شوند و در روابط عاشقانه نیز تکرار می‌شوند. آگاهی از این الگوها و تلاش برای تغییر آنها، قدم مهمی در جهت بهبود روابط است.

7. نیاز به کنترل

برخی افراد نیاز شدیدی به کنترل دارند و سعی می‌کنند در تمام جنبه‌های زندگی خود، از جمله روابط عاشقانه، کنترل را در دست داشته باشند. آنها ممکن است برای رسیدن به این هدف، نیازهای خود را بر نیازهای طرف مقابل ترجیح دهند. آنها از دست دادن کنترل می‌ترسند و برای حفظ آن، حاضرند به هر قیمتی رفتار خودخواهانه داشته باشند. این نیاز به کنترل می‌تواند ناشی از احساس ناامنی و ترس باشد.

8. عدم آگاهی از تاثیر رفتار

گاهی اوقات، افراد به طور آگاهانه قصد خودخواهانه رفتار کردن ندارند، اما به دلیل عدم آگاهی از تاثیر رفتار خود بر دیگران، ممکن است باعث ناراحتی شریک عاطفی‌شان شوند. آنها به سادگی متوجه نمی‌شوند که رفتارشان خودخواهانه است و باعث رنجش طرف مقابل می‌شود. بازخورد گرفتن از طرف مقابل و تلاش برای درک دیدگاه او، می‌تواند به بهبود این وضعیت کمک کند.

9. توقعات غیر واقع بینانه

افرادی که توقعات غیر واقع بینانه‌ای از رابطه عاشقانه دارند، ممکن است به طور مداوم از طرف مقابل انتظارات بالایی داشته باشند و در مقابل، حاضر به فداکاری و از خودگذشتگی نباشند. آنها تصور می‌کنند که شریک عاطفی‌شان وظیفه دارد تمام نیازهای آنها را برآورده کند. این توقعات غیر واقع بینانه می‌تواند منجر به ناامیدی و نارضایتی در رابطه شود.

10. مشکلات ارتباطی

مشکلات ارتباطی، مانند عدم توانایی در بیان احساسات و نیازها به طور واضح و با صداقت، می‌تواند باعث شود که فرد به طور ناخودآگاه، خودخواهانه رفتار کند. آنها به جای برقراری ارتباط موثر، به روش‌های غیر مستقیم و خودخواهانه متوسل می‌شوند. یادگیری مهارت‌های ارتباطی موثر، می‌تواند به بهبود روابط کمک کند.

11. تمرکز بر نیازهای کوتاه مدت

برخی افراد به جای تمرکز بر نیازهای بلند مدت رابطه، فقط به فکر تامین نیازهای کوتاه مدت خود هستند. آنها ممکن است برای رسیدن به لذت و رضایت فوری، به احساسات و نیازهای طرف مقابل بی‌توجهی کنند. آنها به عواقب بلند مدت رفتار خود اهمیت نمی‌دهند. این رفتار می‌تواند منجر به آسیب دیدن رابطه در طولانی مدت شود.

12. عدم درک متقابل

عدم درک متقابل بین زوجین، می‌تواند باعث شود که هر کدام از طرفین تصور کند که دیگری به نیازهای او توجه نمی‌کند. این تصور می‌تواند منجر به رفتارهای خودخواهانه شود. تلاش برای درک دیدگاه طرف مقابل و همدلی با او، می‌تواند به بهبود این وضعیت کمک کند. گفتگو و تبادل نظر، نقش مهمی در ایجاد درک متقابل دارد.

13. احساس استحقاق

برخی افراد احساس می‌کنند که استحقاق دارند که مورد توجه و محبت قرار بگیرند، بدون اینکه زحمتی برای آن بکشند. آنها ممکن است به دلیل این احساس استحقاق، خودخواهانه رفتار کنند و به نیازهای طرف مقابل بی‌توجهی کنند. آنها تصور می‌کنند که دیگران وظیفه دارند نیازهای آنها را برآورده کنند. این احساس استحقاق می‌تواند ناشی از تربیت نادرست یا تجربیات خاص باشد.

14. حسادت و رقابت

حسادت و رقابت در رابطه عاشقانه، می‌تواند باعث شود که فرد برای برتری یافتن بر طرف مقابل، خودخواهانه رفتار کند. آنها ممکن است به جای همکاری و همدلی، سعی کنند طرف مقابل را پایین بکشند تا خودشان بهتر به نظر برسند. این رقابت ناسالم می‌تواند رابطه را تخریب کند. به جای رقابت، باید بر همکاری و حمایت متقابل تمرکز کرد.

15. فشارهای بیرونی

فشارهای بیرونی، مانند استرس شغلی، مشکلات مالی یا اختلافات خانوادگی، می‌تواند باعث شود که فرد نتواند به درستی به نیازهای رابطه توجه کند. آنها ممکن است به دلیل این فشارها، ناخواسته خودخواهانه رفتار کنند. در این شرایط، باید با طرف مقابل با صداقت صحبت کرد و از او درخواست کمک و حمایت کرد. در ضمن، مدیریت استرس و تلاش برای حل مشکلات، می‌تواند به بهبود وضعیت کمک کند.

16. تغییر در اولویت‌ها

گاهی اوقات، تغییر در اولویت‌های فرد، مانند تمرکز بر تحصیل، کار یا اهداف شخصی، می‌تواند باعث شود که او به طور موقت از رابطه غافل شود. این تغییر در اولویت‌ها می‌تواند به عنوان خودخواهی تلقی شود، اگر به درستی مدیریت نشود. باید این تغییرات را با طرف مقابل در میان گذاشت و تلاش کرد تا تعادلی بین نیازهای شخصی و نیازهای رابطه ایجاد کرد. صداقت و ارتباط موثر، کلید حل این مشکل است.

17. فقدان همدلی

فقدان همدلی، یعنی ناتوانی در درک و احساس کردن احساسات دیگران، یکی از مهم‌ترین دلایل خودمحوری در روابط عاشقانه است. فردی که فاقد همدلی است، نمی‌تواند به درستی نیازهای طرف مقابل را تشخیص دهد و به آنها پاسخ دهد. همدلی، سنگ بنای یک رابطه سالم و صمیمانه است. تلاش برای تقویت همدلی، می‌تواند به بهبود روابط کمک کند.